İkinci Dünya Savaşı’ndan Korkunç Bir Gerçek: Japon Ordusunun Hint Mahkumlara Yamyamlık ve İşkence Hikayeleri
Savaş dehşetli bir gerçek. Bilhassa de tarihin en büyük ve yıkıcı savaşı olarak bedellendirilen İkinci Dünya Savaşı, içinde kaç trajedi barındırıyor: Hiroşima, Naziler, Holokost… Bu yazımızda ise savaşın pek bilinmeyen vahim bir gerçeği üstünde duracağız: Japon ordusunun Hintli mahkumlara uyguladığı yamyamlık ve azap hikayeleri!
Uyarı: Yazımız, kimi okurlar için rahatsız edici olabilecek ayrıntılı şiddet tasvirleri içermektedir!
Kaynak: https://timesofindia.indiatimes.com/i…
İkinci Dünya Savaşı’nda yer alan ordulardan biri, Britanya Hindistanı ordusuydu.
O günlerde İngilizlerin sömürgesi altında yaşayan Hindistan, bunun sonucunda Japonya’ya karşı savaşmak için birçok vatandaşını orduya gönderiyordu.
Hesaplara nazaran İkinci Dünya Savaşı boyunca bu orduda yaklaşık 2 milyon Hintli yer aldı.
Bu ordu Malaya, Singapur ve Burma cephelerinde Japon İmparatorluk Ordusu’na yenik düştü. Çok sayıda İngiliz ve Hintli burada Japonya’nın esiri oldu ve inanılmaz berbat şartlarda yaşadılar.
En berbat işkenceyi yaşayan tutsaklar Borneo adasındakilerdi.
Bu adada esir düşen Hintlilerin birçok İngilizlerin komutasındaki 15. Pencap Alayı’ndandı.
Burada kurulan çalışma kampında özellikle Hintliler koyu tenlerinden ötürü Japonlar tarafından ağır koşullarda yaşamaya mahkum edildiler.
27 Aralık 1941 tarihinde 212 diğer Hintli askerle birlikte Japonlara esir düşen Havildar Changdi Ram, o günleri şöyle anlatıyor:
‘Bozuk yemekler veriliyordu bize, haliyle âlâ beslenemiyorduk ve birçoğumuz günden güne zayıf düşüyordu.’
“Bedenlerimiz iş yapamayacak kadar zayıf düştüğünde dövüyorlardı bizi. Ağır silah taşımayanları da dövüyorlardı.”
Uğradığı şiddetin sonucunda Ram dişlerini kaybetmiş ve köprücük kemiği kırılmış.
Askerler şuurunu kaybedene ya da ölene kadar şiddete maruz kalıyormuş.
“Haziran 1945 idi, Hintliler olarak sıraya dizilmemiz emredildi, sonra da herkes ya Japonlar tarafından bıçaklandı ya da başları kesildi.”
Ram kendini bu durumdan çalıların gerisine saklanarak kurtarmış.
Gelelim vahşetin en makûs kısmına: Japon ordusu askerleri, Hintli mahkumlarının etini yemeye başlamıştı!
Kasım 1944’te Japonlara esir düşen genç bir pilotun önce başı kesildi, sonra da daha kötü bir manzaraya sıra geldi:
‘Bir ağacın ardına saklanmıştım. Japonların etinden bir kesim kesip kızarttığına şahit oldum.’
Bir başka mahkum Naik Hatam Ali, o günleri şöyle hatırlıyor:
‘Japonlar her gün içimizden birini seçer, görünmeyen bir köşede öldürür ve yerdi. Bunu şahsen gördüm, toplamda 100 kişiyi yemişlerdir. Etleri kesildiğinde canlı olan mahkumlar, akabinde bir çukurda mevte terk edilirdi. O mahkumların acı dolu çığlıklarını duymak vahim bir tecrübeydi. Benim hayatta kalmış olmam bir mucize.’
Japon ordusunun insanlık dışı muameleleri içinde bayan mahkumlara tecavüz etmek de vardı.
Frengi hastalığının anneden çocuğa kalıtımsal bir biçimde aktarılıp aktarılmayacağını araştırmak isteyen Japonlar, tecavüz ettikleri bayanlara kasıtlı olarak bu hastalığı bulaştırıyordu.
731. Ünite isimli makûs şöhretli yerleşkenin tabipleri, ayrıyeten mahkumları canlı canlı kestikleri deneyler yapıyorlardı.
Bu esnada kestirim edebileceğiniz üzere anesteziye yahut ağrı kesicilere başvurmuyorlardı.
Kimi mahkumların beyninin ve karaciğerinin canlı canlı çıkarıldığı da kayıtlara geçmiş durumda.
Bir öbür yaygın azap tekniği bambu bitkisini içeriyordu.
Mahkumlar süratlice büyüyen bambu bitkisinin üstüne bağlanıyor, keskin yaprakları olan bambu da mahkumları delip geçerek yavaş ve acılı bir vefata sebep oluyordu.
Japon ordusunun asarak idam ve kurbanların derisini yüzmek üzere diğer azap sistemleri de mevcuttu.
Tarihte fecî bir sayfa olarak kalan bu insanlık cürümleri, tüyleri diken diken ediyor.
